[Link]

Я здолею, любы, перадаць
Сонейка, што ружавее.
Яно так хораша відаць-
Хай на сэрцы пацяплее.
Падару штодзень я па лістку-
Станеш дубам ты высокім.
Захаваюся ў тваім цяньку-
Больш не будзеш адзінокім…
Буду паліваць жывой вадой,
Каб ніколі не хістаўся,
Не сябраваў ты са слязой,
А з бярозкай сустракаўся.
Пагладзіць ветрык па грудзях-
Ты будзеш ласкаю сагрэты.
Адвяду хваробы тваёй страх-
Сустрэнеш з радасцю рассветы.
Каб толькі ты мне прашаптаў:
Любая, - і з пяшчотай нахіліўся.
Вершык цудоўны прачытаў ,
Майму каханню падзівіўся.

Я смогу, любимый, передать
Солнышко, что согревать умеет.
Оно мне хорошо видать-
Пусть на сердце потеплеет!..
Подарю тебе я песню-
Станешь дубом ты высоким.
Спрячусь под твоею тенью-
Не будешь одиноким.
Буду поливать живой водой,
Чтоб ты силы набирался.
Не дружил с росой-слезой,
А с берёзками встречался.
Обнимет ветер твою грудь-
Ты будешь ласкою согреты.
Отведу все боли, грусть-
С радостью встретишь ты рассветы.
Ты только тихо мне шепни:
"Любимая,ко мне ты прислонись,
Все стихи мои прочти,
Лишь со мной любовью поделись.

© Copyright: Людмила Ратькова, 2014

Елена Шторм # 7 июня 2014 в 21:07

Белая Русь, маці-родная,
Белая Русь, непаўторная,
Пушчы, сады салаўіныя,
Песні гучаць пераліўныя.

Прыпеў (2 разы):
А ты, мінская зорка,
Ў небе будзеш адзінаю,
Зоркаю чароўнаю
Над каханай Радзімаю.

Край залацістымі зорамі,
Роднымі сэрцу прасторамі...
А над зямлёю празрыстае
Неба блакітнае, чыстае.

Прыпеў (2 разы)::
А ты, мінская зорка,
Ў небе будзеш адзінаю,
Зоркаю чароўнаю
Над каханай Радзімаю.